آلبندازول و Mebendazole هر دو داروهای متداول برای درمان عفونت های انگلی ، به ویژه عفونت های هلمینتیک هستند. اگرچه مکانیسم های عمل آنها مشابه است ، اما در ساختار شیمیایی ، طیف فارماکودینامیکی ، دامنه استفاده و عوارض جانبی متفاوت است. در اینجا مقایسه ای بین این دو وجود دارد:
ساختار شیمیایی:
آلبندازول و Mebendazole هر دو ترکیب بنزیمیدازول هستند ، اما ساختارهای مولکولی آنها کمی متفاوت است که این امر بر متابولیسم و فعالیت آنها در بدن تأثیر می گذارد.
طیف اثربخشی:
آلبندازول طیف گسترده ای از اثربخشی دارد و می تواند انواع عفونت های انگل ، از جمله کرم های کوره ، کرم های گرد ، کرم های قلاب و غیره را درمان کند. همچنین می تواند برای درمان برخی از عفونت های انگل بافتی مانند نوروسیستیکسروز (عفونت کیستیکروس تینیا ساولیم در مغز) استفاده شود. آلبندازول اغلب در مواردی که عفونت های انگلی به بافت ها یا اندام های مختلف گسترش یافته اند ، ترجیح داده می شود و این امر در درمان سیستمیک آن را متنوع تر می کند.
Mebendazole عمدتاً برای درمان کرم های روده ، به ویژه عفونت های انگل روده مانند کرم های گرد ، کرم های قلاب و کرم های شلاق استفاده می شود و طیف فارماکودینامیکی آن باریک تر از آلبندازول است.
جذب و فراهمی زیستی:
آلبندازول نسبتاً لیپوفیلی (محلول در چربی) است ، بنابراین بهتر است در دستگاه گوارش جذب شود و در کبد به متابولیت فعال آن ، سولفیت آلبندازول تبدیل شود ، که به عنوان یک ضدآرازی عمل می کند.
Mebendazole در دستگاه گوارش ضعیف جذب می شود و معمولاً برای کار در روده باقی می ماند. جذب آن را می توان با مصرف آن با یک وعده غذایی چربی بالا افزایش داد ، اما فراهمی زیستی کلی آن پایین تر از آلبندازول است.
عوارض جانبی و ایمنی:
هر دو دارو ممکن است عوارض جانبی مشابهی مانند درد شکم ، اسهال و حالت تهوع ایجاد کنند. با این حال ، آلبندازول ممکن است در دوزهای بالاتر عوارض جانبی جدی تری داشته باشد ، به خصوص هنگام درمان عفونتهای سیستمیک (مانند نوروسیستیکروز) ، که ممکن است بر کبد یا مغز استخوان تأثیر بگذارد. نظارت دقیق اغلب هنگام استفاده از آلبندازول برای درمان طولانی مدت مورد نیاز است.
Mebendazole به طور کلی برای کودکان قابل تحمل و بی خطر است ، به خصوص هنگام درمان انگل های روده مشترک. این ماده اغلب به دلیل مشخصات ایمنی در کودکان و بزرگسالان استفاده می شود.
دامنه استفاده:
از آلبندازول برای طیف وسیع تری از درمان ها استفاده می شود و می تواند هر دو عفونت انگلی روده و عفونت های انگلی بافت مانند کیستیکرکوز ، نوروسیستیکروز و اکینوکوکوز را درمان کند. این داروی دارویی برای درمان عفونتهای انگل پیچیده تر و شدیدتر در نظر گرفته می شود.
از Mebendazole عمدتاً برای درمان عفونت های کرم روده مانند آسکاریازیس ، انتروبیس ، بیماری کرم هوک و غیره استفاده می شود. معمولاً در درمان عفونت های ساده و موضعی مورد استفاده قرار می گیرد.
چرخه درمانی:
چرخه درمان آلبندازول ممکن است طولانی تر باشد ، به خصوص برای عفونت های انگلی بافت ، که ممکن است به داروهای مکرر نیاز داشته باشد. برای عفونت های جدی ، درمان می تواند هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد ، با دوزهای پیگیری در صورت لزوم.
Mebendazole معمولاً بسته به نوع انگل ، یک چرخه درمانی کوتاه تر ، اغلب یک دوز واحد یا طی چند روز مصرف می کند. این امر باعث می شود گزینه ای آسان تر برای عفونتهای معمول انگل باشد.
به طور خلاصه ، آلبندازول یک داروی ضد پراکندگی با طیف گسترده است که می تواند عفونت های انگلی روده و بافت را درمان کند ، جذب بهتری دارد و اغلب برای درمان بیماریهای انگل پیچیده تر استفاده می شود. Mebendazole عمدتاً برای درمان عفونت های انگلی روده استفاده می شود ، معمولاً عوارض جانبی کمتری دارد و برای کودکان مناسب است. انتخاب بین این دو باید با توجه به نوع خاص عفونت ، شدت آن و وضعیت بیمار تعیین شود.
